Luisgé Martín (Madrid, 1962), José Bretón'u Herrera de la Mancha'nın hapishanesine ziyaret etmeye gittiğinde, kitabını zaten bitirmişti. Aralık 2023'tü ve daha sonra Cervantes Enstitüsü'nün Los Angeles'ta yaşayan yazar … Şehir Noel'i geçirmek için İspanya'ya gelmişti.
Katili iki yıldır 'nefret' yazmak amacıyla tutuyordu, bu da ona göre suçun kronikleri ya da motivasyon ve eylemlerin açıklayıcı bir hikayesi değil, “katilin karanlık bir portresi ve insan sefaleti ve zulüm sınırları hakkında korkulu bir kavilasyon.”
Martin, kitapta birkaç kez açıklandığı gibi, çocukların kendilerine karşı işlenen suçlar «uğursuzluk korkunç olan şey için ». Breton, iki çocuğunu José ve Ruth'u, acımasız bir Vicaria şiddeti vakasında öldürmüş ve yakmıştı ve sonra kaybolmuş gibi davranmaya çalıştı. Kederi kırk yıl olmasına rağmen (her birinin öldürülmesi için yirmi), sadece 25 yıl hapis cezasına çarptırılacak.
Luisgé Martín, yayınla ilgili haber verdikten sonra, Endülüs'ün kurban yardım hizmetiyle iletişime geçmeye karar veren öldürülen çocukların annesiyle asla temasa geçmedi.
İlk mektup Temmuz 2021'de gönderildi. Martín'in hesaplarına göre, toplamda altmış alışveriş yaptılar. Kitapta gerekli olan birincisi “manyak temizlik” ile yazılmıştır: düz çizgiler, dikkatli kaligrafi, tam kenar boşlukları, dantel yok. “Daha sonra, kişisel güven ilişkisi kurarken Breton daha az uyuşuyla yazmaya başladı.”
2022 yazında Telefonda ilk kez konuştularsekiz dakika süren bir konuşmada, yetkili çağrıların sürdüğü zamandır. Sonra daha fazlası vardı.
Tüm o zamanlar Luisgé Martín, kitabın yayınlanmasından haber aldıktan sonra Endülüs Kurbanlarına (SAVA) katılım hizmetine başvurmaya karar veren öldürülen çocukların annesi Ruth Ortiz ile asla temasa geçmedi. ABC ile yapılan bir röportajda Ortiz, Breton'a çocuklarının davasını anlatmak için verildiğini kınadı: “Bir katilin sesini görmezden gelemiyorum.”
Ortiz, çocukların ve ergenliğin entegre korunması organik yasasına ek olarak, onur, kişisel ve aile yakınlığı ve görüntünün kendisinin sivil koruma yasasına dayanan yayını yasadışı olarak kabul eder. Córdoba savcısı dava açtı, Barselona'nın davasına neden oldu ve Anagram başyazı, mahkeme hakların çarpışmasını çözene kadar önümüzdeki Çarşamba günü satışa sunulacak kitabın yayınlanmasını felç etmeye karar verdi.
Bu Cuma, Anagrama, edebi yaratılışın temel hakkında kendisini koruyarak ve kitabını savunarak bir açıklama yaptı: «'Nefret'in edebi muamelesi uzaklaşıyor ve okuyucuya katilin kötülüğünü sunmayan niyeti reddediyor». Luisgé Martín, medyaya, çalışmalarının Breton'un sesini vermediğinden emin olarak medyaya başka bir yazı gönderdi, ancak onu aldı: “Onu kaldırıyor, gerçekleri açıklamasını reddediyor, onunla çelişkileriyle yüzleşiyor.”
Breton'un zehirli davranışı
Peki yazar neden asla Ruth Ortiz'e gitmedi? Gönderilen ifadenin ötesinde, yazar sessizliği tercih etti. Ancak bu durumda neredeyse tüm ahlaki şüpheler olduğu gibi, onu kitabın kendisinde yansıtıyor. «Sadece José Bretón ile konuşmak için karar verdim – belki de yanlış -. Amacım kendi çocuklarını öldürebilen birinin zihnini anlamaya çalışmaktı ve bunun için, özellikle Ruth Ortiz'in, her durumda soruşturmalarla ipotek etmeye cesaret edemeyeceğim başka bir bakış açısı buldum ”diyor.
Bununla birlikte, üç bölüme ayrılan kitap ('José Bretón'un Öz -Portresi', 'El Suç' ve 'İtiraf'), birçok sayfayı tasvir etmeye ayırır. Aile Cehennemi Breton'un karısına ve çocuklarına teslim ettiği kişilere.
Gerçekten kurtulacağını düşündün mü?
«Tabii ki bunu düşündüm. Eğer beden olmasaydı, beni hiçbir şeyle suçlayamazlardı. Beni kınamadılar. Sadece biraz şansım yok »
José Bretón
'Nefret' kitabındaki bildirimler
«Onunla veya çevresindeki herhangi bir kişiyle konuşmaya gerek kalmadan, sadece özette veya gazetecilik bilgilerinde ortaya çıkan çeşitli tanıklıkların izleri yoluyla, Breton'un zehirli davranışı son yıllarda aile alanında yeniden yapılandırılabilir; tembellik içinde kötüye kullanma yeteneği; Karısı ve çocukları için olduğu gizli tehdit ”diye açıklıyor Martín.
Katilin zihni
'Nefrette', birkaç ürpertici ifadede kendi kendini taşıyan psikopatın zihnini okuyabilirsiniz. “Gerçekten kurtulacağını düşündün mü?” «Tabii ki bunu düşündüm. Eğer beden olmasaydı, beni hiçbir şeyle suçlayamazlardı. Beni kınamadılar. Onu almak üzereydim. Sadece biraz şansım yoktu ».
Kitapta ilk kez kabul eder ve rezervasyon olmadan suç işlendi. Ancak Martín, Breton'un tek bir suç işleyen örnek bir kişi olarak kabul edildiğini açıkça ortaya koyuyor. «Bana atfettikleri her şey yanlıştır (…) Elbette mükemmel değilim. Bir süpermarketteki bir çantadan kızarmış patates yedim ve sonra onları ödemeden ayrıldım. Ya da birçok trafik lambasını kırmızıya atladım çünkü randevuya ulaşmak için acele ediyordum ».
Martín, Breton'un çalışmalarına katılmak için neden eriştiğini merak ediyor. “Amacınız heyecanlı,” diyor katil. Yazar dört seçeneği düşünüyor: itiraf arzusu; Büyük bir makyajtipik bir narsist; Hikayenizi zorlamak gibi bir fayda sağlama olasılığı; Ve son olarak, yalnızlık. Martín mesafeleri işaretler ve bu açıklamaların hiçbirini tercih etmez. Ama kitabın sonunda (sayfa 131), “Aniden kendimi José Bretón'a karşı utanan ve hatta kızgın bir sevgi hissettim.”
Onu hapiste ziyaret ettiği gün ve Breton'un isteği Martín biraz kıyafet aldı: bazı spor ayakkabılar, iki gömlek, yün şapka, bir ceket, bir sweatshirt ve çorap. Onu ziyaret edip etmeyeceğine çok şüphe etmişti, çünkü 'nefreti' bitirmek önemli değildi.
“Randevu beni endişelendirdi, mantıksız bir tiksinti bana neden oldu.” Ama onu görmek için bu istifa onu “korkak ve vasat” hissettirdi. Böylece gördü. İtirafını dinledi ve şöyle yazdı: “Söylediğim her şeyin sadece gerçeklerden gelebilecek, gerçeği icat etmiş veya birçok kez gözden geçirilmiş ve öğrenilen bir suç argümanı olabilecek tutarlı bir anlamı vardı.”
Ona veda etti: «Sana yazacağım. Seni unutmayacağım ».
Katili iki yıldır 'nefret' yazmak amacıyla tutuyordu, bu da ona göre suçun kronikleri ya da motivasyon ve eylemlerin açıklayıcı bir hikayesi değil, “katilin karanlık bir portresi ve insan sefaleti ve zulüm sınırları hakkında korkulu bir kavilasyon.”
Martin, kitapta birkaç kez açıklandığı gibi, çocukların kendilerine karşı işlenen suçlar «uğursuzluk korkunç olan şey için ». Breton, iki çocuğunu José ve Ruth'u, acımasız bir Vicaria şiddeti vakasında öldürmüş ve yakmıştı ve sonra kaybolmuş gibi davranmaya çalıştı. Kederi kırk yıl olmasına rağmen (her birinin öldürülmesi için yirmi), sadece 25 yıl hapis cezasına çarptırılacak.
Luisgé Martín, yayınla ilgili haber verdikten sonra, Endülüs'ün kurban yardım hizmetiyle iletişime geçmeye karar veren öldürülen çocukların annesiyle asla temasa geçmedi.
İlk mektup Temmuz 2021'de gönderildi. Martín'in hesaplarına göre, toplamda altmış alışveriş yaptılar. Kitapta gerekli olan birincisi “manyak temizlik” ile yazılmıştır: düz çizgiler, dikkatli kaligrafi, tam kenar boşlukları, dantel yok. “Daha sonra, kişisel güven ilişkisi kurarken Breton daha az uyuşuyla yazmaya başladı.”
2022 yazında Telefonda ilk kez konuştularsekiz dakika süren bir konuşmada, yetkili çağrıların sürdüğü zamandır. Sonra daha fazlası vardı.
Tüm o zamanlar Luisgé Martín, kitabın yayınlanmasından haber aldıktan sonra Endülüs Kurbanlarına (SAVA) katılım hizmetine başvurmaya karar veren öldürülen çocukların annesi Ruth Ortiz ile asla temasa geçmedi. ABC ile yapılan bir röportajda Ortiz, Breton'a çocuklarının davasını anlatmak için verildiğini kınadı: “Bir katilin sesini görmezden gelemiyorum.”
Ortiz, çocukların ve ergenliğin entegre korunması organik yasasına ek olarak, onur, kişisel ve aile yakınlığı ve görüntünün kendisinin sivil koruma yasasına dayanan yayını yasadışı olarak kabul eder. Córdoba savcısı dava açtı, Barselona'nın davasına neden oldu ve Anagram başyazı, mahkeme hakların çarpışmasını çözene kadar önümüzdeki Çarşamba günü satışa sunulacak kitabın yayınlanmasını felç etmeye karar verdi.
Bu Cuma, Anagrama, edebi yaratılışın temel hakkında kendisini koruyarak ve kitabını savunarak bir açıklama yaptı: «'Nefret'in edebi muamelesi uzaklaşıyor ve okuyucuya katilin kötülüğünü sunmayan niyeti reddediyor». Luisgé Martín, medyaya, çalışmalarının Breton'un sesini vermediğinden emin olarak medyaya başka bir yazı gönderdi, ancak onu aldı: “Onu kaldırıyor, gerçekleri açıklamasını reddediyor, onunla çelişkileriyle yüzleşiyor.”
Breton'un zehirli davranışı
Peki yazar neden asla Ruth Ortiz'e gitmedi? Gönderilen ifadenin ötesinde, yazar sessizliği tercih etti. Ancak bu durumda neredeyse tüm ahlaki şüpheler olduğu gibi, onu kitabın kendisinde yansıtıyor. «Sadece José Bretón ile konuşmak için karar verdim – belki de yanlış -. Amacım kendi çocuklarını öldürebilen birinin zihnini anlamaya çalışmaktı ve bunun için, özellikle Ruth Ortiz'in, her durumda soruşturmalarla ipotek etmeye cesaret edemeyeceğim başka bir bakış açısı buldum ”diyor.
Bununla birlikte, üç bölüme ayrılan kitap ('José Bretón'un Öz -Portresi', 'El Suç' ve 'İtiraf'), birçok sayfayı tasvir etmeye ayırır. Aile Cehennemi Breton'un karısına ve çocuklarına teslim ettiği kişilere.
Gerçekten kurtulacağını düşündün mü?
«Tabii ki bunu düşündüm. Eğer beden olmasaydı, beni hiçbir şeyle suçlayamazlardı. Beni kınamadılar. Sadece biraz şansım yok »
José Bretón
'Nefret' kitabındaki bildirimler
«Onunla veya çevresindeki herhangi bir kişiyle konuşmaya gerek kalmadan, sadece özette veya gazetecilik bilgilerinde ortaya çıkan çeşitli tanıklıkların izleri yoluyla, Breton'un zehirli davranışı son yıllarda aile alanında yeniden yapılandırılabilir; tembellik içinde kötüye kullanma yeteneği; Karısı ve çocukları için olduğu gizli tehdit ”diye açıklıyor Martín.
Katilin zihni
'Nefrette', birkaç ürpertici ifadede kendi kendini taşıyan psikopatın zihnini okuyabilirsiniz. “Gerçekten kurtulacağını düşündün mü?” «Tabii ki bunu düşündüm. Eğer beden olmasaydı, beni hiçbir şeyle suçlayamazlardı. Beni kınamadılar. Onu almak üzereydim. Sadece biraz şansım yoktu ».
Kitapta ilk kez kabul eder ve rezervasyon olmadan suç işlendi. Ancak Martín, Breton'un tek bir suç işleyen örnek bir kişi olarak kabul edildiğini açıkça ortaya koyuyor. «Bana atfettikleri her şey yanlıştır (…) Elbette mükemmel değilim. Bir süpermarketteki bir çantadan kızarmış patates yedim ve sonra onları ödemeden ayrıldım. Ya da birçok trafik lambasını kırmızıya atladım çünkü randevuya ulaşmak için acele ediyordum ».
Martín, Breton'un çalışmalarına katılmak için neden eriştiğini merak ediyor. “Amacınız heyecanlı,” diyor katil. Yazar dört seçeneği düşünüyor: itiraf arzusu; Büyük bir makyajtipik bir narsist; Hikayenizi zorlamak gibi bir fayda sağlama olasılığı; Ve son olarak, yalnızlık. Martín mesafeleri işaretler ve bu açıklamaların hiçbirini tercih etmez. Ama kitabın sonunda (sayfa 131), “Aniden kendimi José Bretón'a karşı utanan ve hatta kızgın bir sevgi hissettim.”
Onu hapiste ziyaret ettiği gün ve Breton'un isteği Martín biraz kıyafet aldı: bazı spor ayakkabılar, iki gömlek, yün şapka, bir ceket, bir sweatshirt ve çorap. Onu ziyaret edip etmeyeceğine çok şüphe etmişti, çünkü 'nefreti' bitirmek önemli değildi.
“Randevu beni endişelendirdi, mantıksız bir tiksinti bana neden oldu.” Ama onu görmek için bu istifa onu “korkak ve vasat” hissettirdi. Böylece gördü. İtirafını dinledi ve şöyle yazdı: “Söylediğim her şeyin sadece gerçeklerden gelebilecek, gerçeği icat etmiş veya birçok kez gözden geçirilmiş ve öğrenilen bir suç argümanı olabilecek tutarlı bir anlamı vardı.”
Ona veda etti: «Sana yazacağım. Seni unutmayacağım ».