Marcos-Ricardo Barnatán bize birkaç yıldır bir şiir borçluydu ve burada. 'Ritüel' olarak adlandırılır ve Atrio'dan, yazarın Paris'teki bir hastanenin cehenneminde bir sezonu kapattığı, aynı akredite şekilde: «Ben … Benden her şüphe ettiklerinde adımı ve doğum tarihimi soruyorlar ». Bu bir mesafe çağrısıdır, çünkü her hastalık bir mesafedir ve oradan dirilen yazar, Buenos Aires'teki çocukluk anılarından José Manuel Ciria'nın veya Holderlin'in öldüğü nehrin yanındaki kulenin resmine gelen şiirlerin geri kalanına gelir.
Her şeyin Marcos'un her zaman olduğu gibi çok yabancı yaşadığı Santander'dan uzak olduğu ortaya çıkıyor ve bu yüzden Palazzo de Arroyo'daki Venedik gecelerini, İskenderiye'deki Kavafis'in üzücü evini veya Verlaine'nin algılandığı düşük mutfak sarımsaklarını hatırlıyor. Marcos, Jorge Luis Borges, Paul Celan veya William Blake'i okuyan birçok erkeğin bir toplantısıdır. Her şeyin ortasında, sağlık sık sık görülür, bu da sağlık gülümsüyorsa ve aniden kalp krizini veya bir scooter'ı öldürmezse, tüm biyografinin sona eren parlak, majör ve mitolojik figürü olan sıklıkla ortaya çıkar. Marcos, bu kitapta, bir noktada bugün kendi mezarına adanmış şiiri okuduğunu gördüğü annesi Ida ile birkaç kez hayal ediyor. Bu zamansız simya Marcos'ta çok doğal. Kitap benzer sihirle dolu, benzer korkularla dolu.
Kısaltma, bir nostalji şiiriyle karşı karşıya olduğumuz, ancak çok yazılı bir kelime için çapraz bir nostalji ile, her ayete incelik veren asil bir müziğin genişlikleri altında ve gizem akışlarının karmaşık olduğunu bile söyleyen bir şey olurdu. Diego Doncel, bunun “daha çıplak Varnatan'ı bulmak için bir kitap ve dolayısıyla daha doğru olduğunu” yazmaya devam etti. İşte böyle. Sonsuz bir yaşadığı oldukça kısa bir kitapla karşı karşıyayız. Barnatan'ın uzun zamandır bir öğretinin sesi olduğu yer.
Her şeyin Marcos'un her zaman olduğu gibi çok yabancı yaşadığı Santander'dan uzak olduğu ortaya çıkıyor ve bu yüzden Palazzo de Arroyo'daki Venedik gecelerini, İskenderiye'deki Kavafis'in üzücü evini veya Verlaine'nin algılandığı düşük mutfak sarımsaklarını hatırlıyor. Marcos, Jorge Luis Borges, Paul Celan veya William Blake'i okuyan birçok erkeğin bir toplantısıdır. Her şeyin ortasında, sağlık sık sık görülür, bu da sağlık gülümsüyorsa ve aniden kalp krizini veya bir scooter'ı öldürmezse, tüm biyografinin sona eren parlak, majör ve mitolojik figürü olan sıklıkla ortaya çıkar. Marcos, bu kitapta, bir noktada bugün kendi mezarına adanmış şiiri okuduğunu gördüğü annesi Ida ile birkaç kez hayal ediyor. Bu zamansız simya Marcos'ta çok doğal. Kitap benzer sihirle dolu, benzer korkularla dolu.
Kısaltma, bir nostalji şiiriyle karşı karşıya olduğumuz, ancak çok yazılı bir kelime için çapraz bir nostalji ile, her ayete incelik veren asil bir müziğin genişlikleri altında ve gizem akışlarının karmaşık olduğunu bile söyleyen bir şey olurdu. Diego Doncel, bunun “daha çıplak Varnatan'ı bulmak için bir kitap ve dolayısıyla daha doğru olduğunu” yazmaya devam etti. İşte böyle. Sonsuz bir yaşadığı oldukça kısa bir kitapla karşı karşıyayız. Barnatan'ın uzun zamandır bir öğretinin sesi olduğu yer.
